یاد دوران ها
چهارشنبه, ۱۰ دی ۱۳۹۳، ۰۳:۴۸ ب.ظ
این روزها خبر از محاکمه "سران فتنه" به گوش می رسد.
9 دی! انسان به یاد روزگار گذشته می افتد،
روزگاری که "آقایانی" چنان پر حرارت دسترنج هم پیاله گان خود را به باد شدیدترین حمله ها قرار می دادند.
برای یک صندلی. برای خدمت!
روزهایی که "خواصی" پای بر سر قانون، ایستاده صدای اجرای قانون سر میدادند.
برای یه صندلی. برای احقاق حق!
روزهایی که "ما" سر در گم "بازی" ای بودیم که خلقی سبزش میخواندند و خلقی فتنه.
و کینۀ بیهوده برادران.
و ملّتی که باز در خیابان، فهیم و عزیز و غیور ماند.
9 دی، یادآور روزهای شکستن اعتماد و قلب ها و شیشه ها و ریختن خون هاست. بی آنکه خون بهایی باشد، بی آن که مرهمی باشد.
داغی که خاکستر حصرش مانده.
آنچه می ماند
یقین قدرت است و تنهایی اش.
آدمی به میزانی که از فطرت و ھویّت ذاتی خویش دور و بیگانه می شود در عرصه بیماریھا قرار
می گیرد که اورا در این از خود بیگانگی و بی ارادگی و بازیچگی مستحکم می سازد . امراض
میخ ھای ماندن در غربت از خویشتن خویش ھستند .
آنچه که عموماً خاصّه در عصر مدرن موسوم به امراض است فقط نشانه و سر نخ بیرونی
بیماری است و نه خود بیماری . خود بیماری در یک کلمه ھمان از خود بیگانگی است که به
معنای دوری و غربت نسبت به فطرت و عقل و وجدان و ھوش حیاتی و معرفت انسانی می باشد
. بیماریھای قلمرو پزشکی مدرن عوارض این از خود بیگانگی محسوب می شوند . وپزشکی
مدرن با انواع شعبات قدیم وجدید از جمله ھموپاتی و انرژی درمانی و روان درمانی و امثالھم
ھدفی جز نابودی این عوارض و نشانه ھا ندارد و لذا ھر مرضی در این قلمرو مستمراً وخیم تر و
پیچیده تر و افسانه ای می شود . بخش عمده ای از امراض مدرن تماماً محصول دانش مدرن
پزشکی است . دانش پزشکی بیمارترین دانش در نزد بشر است و خود کارخانه تولید انواع
امراض لاعلاج و مالیخولیائی می باشد . و لذا پزشکان مدرن در رأس مھمترین عوامل مولّد این
امراض مدرن قرار دارند و خودشان مھد پیچیده ترین امراض روانی بوده و به تجربه نیز
خودشان بیش از ھر طبقه دیگری نسبت به حرفه و علم خود ناباورند
امروزه پیچیده ترین و لاعلاج ترین وجه امراض در قلمرو درمانگریھا پدید می آید که عرصه
جنگ فیزیکی با نشانه ھای بیماری است .
از کتاب " فلسفه عرفان درمانی " استاد علی اکبر خانجانی