باران

چــه دلتنگ بارانم، 

که "حنانه" است، مادر آب؛

آب، مریمی مقدس که روح خدا او را بارور گردانیده.

خداوندا

چه لب تشنه

منتظر مسیح رحمتت نشسته ایم.

زیباترین تکرار

شاید؛

خدا را چه دیدی، اصلا شاید سه شنبه دی را برای من آفریده باشد.

:-)

یاد دوران ها

این روزها خبر از محاکمه "سران فتنه" به گوش می رسد.

9 دی! انسان به یاد روزگار گذشته می افتد،

روزگاری که "آقایانی" چنان پر حرارت دسترنج هم پیاله گان خود را به باد شدیدترین حمله ها قرار می دادند.

برای یک صندلی. برای خدمت!

روزهایی که "خواصی" پای بر سر قانون، ایستاده صدای اجرای قانون سر میدادند.

برای یه صندلی. برای احقاق حق!

روزهایی که "ما" سر در گم "بازی" ای بودیم که خلقی سبزش میخواندند و خلقی فتنه.

و کینۀ بیهوده برادران.

و ملّتی که باز در خیابان، فهیم و عزیز و غیور ماند.

9 دی، یادآور روزهای شکستن اعتماد و قلب ها و شیشه ها و ریختن خون هاست. بی آنکه خون بهایی باشد، بی آن که مرهمی باشد.

داغی که خاکستر حصرش مانده.

آنچه می ماند

یقین قدرت است و تنهایی اش.